Gercek kendiligin aktiflenmesi

Sahte kendilik acemi bir binicinin ata binmesine benzer; at binicisine kah uyar, kah uymaz, kah ustunden atar, kah yayan yurutur; hasili, at mi binicisine biner, binici mi ata... Acikcasi bu suphe goturur.

Ya da dolu dizgin kosar at, uzaktan bakanlari kiskandirir. Ama binici hep bir yabancilik hisseder ata; gercekten suren o mudur? sanki degil gibidir (lack of sense of entitlement). Bir yandan buyuk zevk alir olan bitenlerden ama gunun birinde basina ciddi bir is acabileceginden surekli endise duyar.

Ama gercek kendilik bir defa hissedildi mi; o, atla yek vücud olmus binicinin hissettigi yetkinlik ve "bunu gercekten ben yapiyorum" duygusu (entitlement) , ve o, duygularin hic yasanmadigi kadar canlı ve net, aynen oldugu gibi hissedildigi anlar; bunlar terapinin bonusu, kremasi gibidir. Terapiye olan inanci tazeler, surdurme gucu verir. Mahler'in alistirma (egzersiz) alt evresini andirir. Cunku orada da gercek kendiligin aktiflenmesine bagli adeta ekstatik bir hal cocugu sarmistir. O hal degil midir ki, bir cocugun bikmadan usanmadan ayni koltuga 30 kere, 130 kere tirmandirir.

Ama terapotik aktivasyondaki hazza hep o meş'um terk depresyonu eslik eder. Bir kez yaptiginiz ertesi gun size cok yabanci gelir. Devam ettiginizde nihilistik duygular sizi sariverir. Bazen de ofke veya sucluluk. Kiminde depresyon daha belirgindir, kiminde ise caresizlik ve umutsuzluk hissi, kiminde yokluk ve hiclik, kiminde yogun bir ofke.

Bu ikisi arasindaki denge prognozu buyuk oranda belirler. Bu nedenle gercek kendiligin aktivasyonu, bir bicimde, yani cerceveyi bozmadan, terapist tarafindan desteklenmelidir. Gercek kendiligi ezilmis hastalar cogunlukla, o kadar kotu durumdadirlar ki, bu aktivasyon uzerine konusmak bile (communicative matching) onlara cok iyi gelir, kendilik aktivasyonlarinin onaylandigini ve desteklendiklerini hissederler. Psikanalitik psikoterapilerde "destekleyici olmadan" dolayli yoldan destekleme terapistin hunerine baglidir.


Dr. Ahmet Corak